woensdag 22 mei 2013

Marcel Kalisvaart


Als ik terug denk aan hoe dit project tot stand is gekomen denk ik aan Marcel Kalisvaart. In de weken voor het grote FISM tournement in Blackpool ging Radio 1 voor een radio-interview naar Marcel en Dick. Dick Kalisvaart is de vader van Marcel.




Op zeer jongen leeftijd was Marcel al gefascineerd door illusionisten. De grote namen inspireerden hem om zelf trucs te gaan doen. Hij vroeg schoolvriendjes op een stoel te gaan zitten. Een doek eroverheen en vervolgens zou de persoon moeten verdwijnen. Omdat het niet allemaal vlekkeloos verliep is, vader, Dick zich er al snel mee gaan bemoeien. Zo ontstond de samenwerking tussen vader in zoon. Iets wat na jaren lang hard werken leidde tot de overwinning op het wereldkampioenschap in Blackpool.

Mijn ontmoeting met Marcel.
Inmiddels zijn we op het punt aangekomen dat het zeer voorspoedig gaat met de vormgeving van het project. Het is november 2012 en de beslissing om een boek uit te brengen is bijna genomen. Al tijden ben ik aan het overwegen the Prince of Illusions te benaderen. Nu het project duidelijke vormen aan gaat nemen is het eveneens makkelijker Marcel te overtuigen.

Na de eerste benadering krijg ik het telefoonnummer van Dick. Kort en bondig leg ik uit wat mijn doel is en of ik langs mag komen voor een kennismaking. Dick ontvangt mij op de werkplaats in Zwaag. Marcel is daar ook, net als zijn vriend, creative director Aquila Junior. Ik kan wel zeggen dat het meteen klikte. Na mijn verhaal was er weinig twijfel. Ze waren gelijk enthousiast. Er was nog nooit een dergelijk beeldverhaal gemaakt.

Omdat Marcel een druk en actief programma heeft waren de mogelijkheden om hem in actie te fotograferen minimaal. In januari staan het team in het Duitse Emsdetten tijdens een sportgala. We besluiten dat ik daar naar toe kom. En aangezien ik er nu toch ben nemen we gelijk een kijkje in de werkplaats en de samenwerking tussen vader en zoon.

Omdat er in Duitsland andere regels gelden dan in Nederland als het gaat om de pyrotechniek. Daardoor moet er met ander vuurwerk gewerkt worden. Mijn aanwezigheid is een mooie gelegenheid dit te testen. De test geeft niet de gehoopte uitslag en binnen no-time staat de werkplaats vol met rook.




Vroeg in de ochtend ontmoet ik Marcel, Aquila en de crew op de parkeerplaats bij een sporthal in het Duitse Emsdetten. Het is januari, het is koud en het is vroeg. Er zullen vandaag twee shows gedraaid worden in het programma van de dag. Ze komen vanuit een andere locatie uit Duitsland naar deze om de tour af te ronden. Het wordt me al snel duidelijk dat er veel routine in het team zit. Binnen no-time wordt de repetitie afgerond en zijn alle posities gereset.

Nu wordt de techniek uitgeladen, opgebouwd en het geeft de danseressen de gelegenheid nog even uit te rusten. Het is een drukke bedoeling backstage. Anders dan in een theatershow, staan alle act door elkaar te wachten tot ze hun nummer mogen spelen. Eindelijk gaan ze op. 

Bijzonder aan deze versie is wel dat het publiek bijna helemaal rondom de act zit. En toch weten ze de act uit te voeren zonder dat de illusie wordt beïnvloed. Het is indrukwekkend op te zien. In een waanzinnig tempo wordt de act gespeeld. Het verhaal van the Nightmare is origineel en authentiek.
Klik hier voor de video

Na het draaien van twee shows heb ik een hele goede indruk gekregen van het werk, van Marcel, van de crew, van de samenwerking. In voor en tegenspoed staat hier een team mensen met gepassioneerde overgave te werken. Het wereldkampioenschap schuilt in deze overgave. De energie is aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog een vervolgafspraak om op de werkplaats te fotograferen, maar het liefste zou ik de hele tour mee willen lopen.

maandag 6 mei 2013

Marc Woods


In mijn zoektocht naar deelnemers, voor het achtergrond beeldverhaal over goochelaars en illusionisten, heb mij laten leiden door verzorgde websites. De site van Marc was goed vindbaar, overzichtelijk en verzorgd. Bijna onmiddellijk reageerde hij positief op mijn verzoek en een kennismakingsafspraak was snel gemaakt.

Dat Marc zeer dicht bij mij in de buurt woont is toevallig maar ook een prettige bijkomstigheid. Ik zie Marc als een moderne versie van de klassieke goochelaar. Keurig in pak, close-up, zakkenroller maar bovenal grappig. 

We komen overeen en gaan samenwerken. Op afgesproken avond gaat Marc demonstratie geven aan een groep enthousiaste vakgenoten. Deels hobbyisten.Op dit moment heb ik nog niet zo veel ervaring met magic. Hoewel ik wel regelmatig optredens heb gezien, gaat er voor mij een wereld open. Een wereld van nieuwe kennis maar een ook een nieuwe groep mensen. De verzamelaar. De gesprekken gaan over stevigheid, dikte en gladheid van kaarten. De kleur van goochelballetjes. Handige koffers die je tevens als tafel kunt gebruiken. "Hoe zwaar zijn jouw munten?" Het is mooi om te zien dat de bewondering is details zit. Daar gaat Passie voor Illusie over.

Marc introduceert mij en verteld beknopt mijn reden van aanwezigheid. Ik moet de eed van geheimhouding afleggen, wordt er gegrapt. Tijdens deze groepsdemonstratie zitten de leden geboeid te luisteren. Eén lid zit het hele verhaal te filmen. Het is duidelijk dat hij niets wil missen. En hoewel het lijkt alsof de meesten van de groep bekend zijn met de routines, is men verrast en oprecht enthousiast. Het is, voor mij, vooral de presentatie waarin Marc uitblinkt. De, alom bekende, ringen weet hij op dusdanige wijze te presteren, dat het blijft boeien. Hieruit ontstaat een technische discussie.
















Als men op een gegeven moment zelf mag komen 'voelen', staat iedereen vooraan.

Omdat ik op deze avond te weinig variatie in beeld kan maken besluit ik Marc andermaal op de werkvloer op te zoeken. Ik mag met hem meekijken op een avond als hij in restaurant Irodion staat te vermaken. Terwijl de gasten wachten op hun eten loopt Marc rond ter vermaak. Op deze avond heb ik veelvuldig dezelfde truc gezien maar telkens met een andere presentatie. En hoewel ik het Marc herhaaldelijk zie doen blijf ik me verbazen. Het gemak en de overtuiging waarmee het gebeurt vind ik van grote klasse. De prijzenkast van Marc is daarom ook terecht gevuld met waarderingen.

Mijn motivatie om tot dit boek, Passie.voor.Illusie te komen is niet alleen om het leuke in beeld te brengen. Er zit een zelfkritische note in over de realiteit waar je mee moet leven als je voor dit vak kies. Dat gaat over ondernemerschap, ambitie, overtuiging, motivatie en meer van dat. Naast het goochelen heeft Marc een onderneming in computeronderhoud. Tijdens onze laatste sessie laat hij mij zien wat dat inhoud. 






dinsdag 23 april 2013

Justin Case

Justin Case

Justin Case zal u en uw gasten begoochelen, amuseren maar vooral entertainen.

Justin richt zich niet alleen op goochelen maar wil zich als entertainer en presentator vestigen waarbij hij zijn magie gebruikt als onderdeel.

Eerst kennismaking per mail: Beste meneer Wiekens, het lijkt me een leuk idee en ik wil graag aan dit project meewerken.
Eerste kennismaking persoonlijk sprak Justin mij nog steeds met u en meneer aan.
Laten we elkaar alsjeblieft tutoyeren Justin. langzamerhand begin het te lukken.

Het klikte meteen tussen Justin en mij. Deze jongen jongen is heel duidelijk over wat hij wil doen met zijn magiekunsten. "Ik ben geen goochelaar met een toneelshow, ik wil graag mensen entertainen".  “Ik wil Nederland laten zien dat goochelen iets heel anders is. In Amerika zijn mensen actief als Justin Flom en Justin Kredible. Jonge, hippe goochelaars die in vrijetijdskleding een leuke act neerzetten. Met grappen tussendoor, een verhaal. Zo kan het ook. Zo wil ik het.”





Voorlopig treed Justin op kleine schaal op. Volgend jaar gaat hij studeren in Eindhoven waar hij wellicht aan zijn netwerk zal werken. Zoals hij nu met enige regelmaat op zijn eigen school optreed, zal hij dat ook wel gaan promoten op zijn vervolgopleiding.

Justin in interessant voor het boek omdat ik graag een divers beeld wil laten zien. Omdat hij nog beginnend is geeft het een mooie weergave van het proces wat je kan volgen. Ik heb Justin gefotografeerd op zijn school waar hij de presentatie mocht doen tijdens een dictee avond. Met een zaal vol ouders en scholieren schroomt hij niet om een show weg te zetten.
Met een kwinkslag naar de grootmeesters weet hij het publiek te vermaken.  Thuis oefent hij zijn routine op zijn familie. 



woensdag 3 april 2013

Winfried en Angélique


Na een telefonisch en persoonlijke kennismaking met Winfried & Angélique werd me al snel duidelijk dat zij niet alleen zeer professioneel zijn maar ook heel open en sympathiek. En hoewel dat volledig los van elkaar staat ben ik vooral opgetogen dat er nu ook professionals mee gaan werken aan het project.


Het doel van mijn verhaal wordt duidelijk door tegenstelling. Als je, zoals ik, een verhaal wilt vertellen over passie dan gaat het ook over succes. En succes hebben Winfried & Angélique. Al op zeer jonge leeftijd wist Winfried dat hij goochelaar wilde worden. Vier jaar was hij toen hij zijn eerste goocheldoos kreeg. Toen hij op zijn zesde verjaardag een echte hobby van zijn ouders mocht kiezen, koos hij voor goochelen. Zijn vader belde met de TV show 'Ren Je Rot' en zei dat zijn zoontje alleen maar met goochelen bezig is. Via deze show kwam Winfried in contact met Richard Ross wat een sneeuwbaleffect inleidde.



In december ben ik  bij het duo gaan fotograferen in Ponypark Slagharen. Tijdens de wintereditie van dit pretpark staan zij hier twee en soms drie shows per dag op te voeren. In een grote circustent. Het is een aaneenschakeling van spectaculaire acts die in een hoog tempo voorbij komen. Gelukkig ben ik langere tijd aanwezig zodat ik van meerdere kanten kan fotograferen.

Het duo en meewerkende team geeft mij alle vrijheid die je maar kan wensen. Naast Winfried & Angelique doet Vera Hummel een trapeze act. Backstage werkt Tommy Netten zich uit de naad om alle attributen op de juiste plek te krijgen (wat elke keer weer lukt), tot slot heeft Ellemieke Janssen eveneens een verrassende rol in deze show.


Er gaat een droom in vervulling als het duo groen licht krijgt voor nog meer shows in Slagharen. Tijdens het gehele seizoen zullen Winfried & Angélique te zien zijn in het pretpark. Ik denk dat ik binnenkort nog maar eens langs ga.

vrijdag 29 maart 2013

Jo de Rijck


Passie voor Illusie gaat niet over grenzen. Over de grens, in België, ontmoet ik Jo de Rijck. Jo is niet een typische goochelaar of illusionist maar meer een breed georiënteerd entertainer. Hij maakt shows specifiek voor kinderen maar ook theater voor volwassenen. In zijn show gebruikt hij illusie en goochelarij als middel door zijn programma heen.



Na een telefonische kennismaking hebben we een afspraak gemaakt om elkaar te ontmoeten. Ik wordt heel gastvrij ontvangen en mag gelijk een hapje mee-eten. Het huis is tevens de woonplaats van tijgertje. Tijgertje speelt de hoofdrol in de show die Jo opvoert op scholen. Daarnaast zit er een grote vogel in zijn eigen kamer, slagen in bakken, kippen en duiven in hokken, een geit in de tuin en een roofvogel. Het is een paradijs voor dierenliefhebbers.



Jo heeft een mooie motivatie en een goed verhaal. “Ik ben komiek, cabaretier, geen echte goochelaar. Goochelen is wel mijn grootste passie", zegt Jo over zichzelf. Hij werkt hard en veel maar de crisis heeft wel het één en ander voor hem veranderd. Met als consequentie dat Jo meer zaken zelf is gaan doen. Niet alleen bouwt hij zelf op en rijdt hij met een bus vol spullen van optreden naar optreden. Ook tijdens de show verzorgt hij zelfstandig de techniek. Door een zendertje kan hij op afstand de muziek bedienen.

Quote uit het interview: Jo de Rijck wist al op zeer jonge leeftijd dat hij clown wilde worden. Als zeven jarige regelde hij optredens in de buurt. Voor twintig frank, dat is omgerekend ongeveer vijftig eurocent, konden familie en buren mij inhuren. Het was eigenlijk nog te duur voor wat ze kregen, alles ging natuurlijk mis. Maar het was wel leuk. Iedereen lachte. Ik proefde het succes.”

Dieren zijn er altijd voor mij. Tegenwoordig nemen ze een belangrijke plaats in mijn voorstellingen in.”“Ik ben komiek en cabaretier, eigenlijk geen echte goochelaar. Goochelen is wel mijn grootste passie.

In zijn schuur heeft hij een studio gebouwd waar Jo TV opnamen maakt, deze filmpjes, Jo in de boomhut, worden op zondagochtend uitgezonden in het programma 'Nederland zingt op zondag'.

De motiverende werkhouding van Jo is aanstekelijk. Zijn leven draait om het spelen. Hij wil mensen laten lachen, Zodat ze even weg zijn dan dagelijkse toestanden en gewoon gelukkig zijn.


maandag 25 maart 2013

Quintus, de paarse goochelaar.

(september 2012) Hoewel ik vanuit een persoonlijk grote motivatie aan dit initiatief ben begonnen is het nog lang niet duidelijk waar het toe zal leiden. Door het voeren van de voorbereidende gesprekken werd het ook voor mijzelf keer op keer duidelijker waar het naar toe gaat.

PR medewerker Anita is aan het inventariseren en informeren wat de haalbaarheid van een expositie is. Het wordt al snel duidelijk dat er wel locaties zijn maar dat deze tegen een huurprijs worden aangeboden. Op zich wel logisch maar niet wenselijk bedenkende dat het project helemaal geen winstoogmerk heeft. Daarnaast bereik je maar een klein publiek met een expositie tenzij het werk aangesloten wordt bij een groter initiatief.

Ondertussen heb ik de eerste afspraken gemaakt en de eerste sessies gefotografeerd. Het zijn momentopnamen en het enige wat ik vraag is geen censuur. De eerste goochelaar die ik mag fotograferen is Falicanto. Althans op dit moment is dat nog zijn artiestennaam. Later zal hij deze veranderen in Quintus, de paarse goochelaar.




Quintus, de paarse goochelaar is een close-up en tafelgoochelaar. Hij loopt langs de mensen en laat ze verbazen  "Ik sta er met mijn neus boven op en toch zie ik niet wat hij doet", zegt een bezoeker. Rode balletjes, munten, hele kaarten verdwijnen voor je ogen.

Dit optreden vindt plaats tijdens een buurtfeest in Amsterdam zuid-oost. Het is een bijzondere setting. Twee partytenten op een parkeerplaats tussen de etagewoningen van de Bijlmer. De kinderen zijn verbaasd als Quintus zijn trukendoos opent. Ze willen het zoooo graag goed zien, dat ze hem tegen de (tent)muur klem zetten. Maar Quintus laat zich niet van zijn stuk brengen en blijft in zijn rol.

Deze jonge goochelaar heeft veel over voor zijn vak, zijn passie. Hij oefent veel en heeft zich goed ingelezen. Goochelen doe je met een verhaallijn, het zijn niet louter trucs achter elkaar. Het gaat om het bespelen van het publiek op een leuke manier. Het publiek van vandaag is niet makkelijk maar dat maakt het ook wel weer interessant.

Als de dag voorbij is pakt Quintus zijn spullen en gaat met zijn goochelkist, op zijn rug, terug naar huis.



Quotes uit de tekst van Quintus:

“Goochelen heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven. Mijn vader is goochelaar. Zijn nieuwe acts oefende hij vroeger thuis. Op ons.”
“Ademloos keek ik toe hoe hij een munt door een tafel heen goochelde. Hij verdween boven, voor onze ogen en kwam onder het tafelblad weer tevoorschijn.‘Hoe doe je dat”, vroegen wij. Mijn vader boog zich naar voren. Fluisterde: ‘Hé, kunnen jullie een geheim bewaren?’ Natuurlijk konden we dat. Dan zei hij: ‘Ik ook’, en vertelde verder niets.

.....nadat Quintus zijn vader na jaren weer een keer zag optreden ....

“Als kind had ik altijd het idee dat bij goochelen het verhaal ontbrak. Je deed een truc, meer niet. Nu ik mijn vader zag spelen, ontdekte ik dat het niet waar was. Er was wel een verhaal.”
“Ik ben keihard gaan oefenen. Las boeken, keek dvd’s. Ik kreeg veel steun van andere goochelaars. Zij leerden me veel. Nog datzelfde jaar, in 2010, trad ik voor het eerst op met een goochelact.”





woensdag 20 maart 2013

wat er aan vooraf ging




Het zal vorig jaar circa rond deze tijd zijn geweest dat ik radio 1 luisterde en geïnspireerd raakte. Marcel Kalisvaart, prince of illusions, zou in 2012 deelnemen aan het FISM tournament in Blackpool. Dè prestigieuze wedstrijd voor goochelaars en illusionisten. Wat ik zo bijzonder aan het verhaal van Marcel vond was de samenwerking met zijn vader. Dick Kalisvaart is de ingenieur van diverse illusies. Daarnaast bouwt hij ze ook en samen verkopen ze illusie acts.

Met grote passie spraken zowel Dick als Marcel op de radio over hun vak. Dit korte radio interview heeft dusdanig indruk op mij gemaakt dat het mij aan het denken heeft gezet over passie voor je vak. Niet in de laatste plaats omdat de opdrachten vorig jaar moeizaam binnen kwamen. Ik was met name zelf op zoek naar een creatieve impuls. 

Waarom was ik ook al weer in de fotografie gaan werken? Ik wilde toch beeldverhalen maken over mensen. Beeldverhalen over mensen met een passie. Passie en overtuiging in wat je doet. De tijd verstrijkt en ondertussen begint een splinter idee vorm te krijgen. Inmiddels wat het plan ontstaan om een fotoreportage te maken van mensen die werkzaam zijn als goochelaar of illusionist. Dit met als doel het te exposeren.

Wat moet een magic artiest er voor doen om met zijn vak bezig te zijn? Hoe ziet zijn dag er uit als hij gaat werken? Dat zal de rode draad zijn van mijn beeldverhaal. 

En toen begon de zoektocht naar deelnemers. Met wie zou ik willen werken en hoe krijg ik mensen overtuigd dat ze er aan meewerken? Ik wilde een mix tussen gevierde professionals, semi-amateurs en amateurs. Omdat het een klein wereldje is heb ik mij zoekgebied uitgebreid met Nederland en België. 

Via diverse fora werd kwamen de reacties binnen van mensen die er deel aan wilde nemen en als snel moest ik de selectie gaan beoordelen. Sommige aanmeldingen hadden niet de passie of overtuiging die ik zocht maar er zijn ook een paar afgevallen nadat er afspraken mee waren gemaakt. Gelukkig waren er ook al spoedig vijf serieuze kandidaten die helemaal aan mijn opzet voldeden. Waaronder de professionals Winfried & Angelique, bekend van TV.

De eerste fase verloopt voorspoedig.







dinsdag 19 maart 2013

Introductie


Deze blog zal gaan over het opzetten en voltooien van de productie van mijn fotoboek. Het fotoboek Passie voor Illusie.

Met terugwerkende kracht zal ik bijschrijven tot op heden maar eerst een introductie over het boek.

Fotoproject PASSIE VOOR ILLUSIE - door Edwin Wiekens.

Een fotoboek, een reportage over goochelaars en illusionisten en de passie voor hun vak. Voor dit project volg ik zeven verschillende goochelaars en illusionisten. Alle artiesten zijn gefotografeerd gedurende het voorbereiden, backstage en tijdens een performance.

Het vak van deze artiest is er één wat alleen uit passie kan bestaan. Er is geen goochelschool waaraan je kunt afstuderen met garantie en zekerheid van werk en inkomen. De mensen die voor dit vak kiezen, kiezen voor passie.  Het fotoboek vertelt het verhaal in woord en beeld

Het verhaal in de tekst gaat over passie en bevlogenheid. Ieder met een eigen motivatie, ieder op zijn eigen manier.

--citaat uit de tekst van Quintus:--
“Mijn vader was goochelaar. Zijn nieuwe acts oefende hij thuis. Op ons.
Ademloos keek ik toe hoe hij een munt door de tafel liet verdwijnen. Ik snapte het niet. “Hoe doe je dat”, vroegen wij. Mijn vader boog zich naar voren. Fluisterde: “Hé, kunnen jullie een geheim bewaren?” Natuurlijk konden we dat. Dan zei hij: “Ik ook”, en vertelde verder niets.”
--einde citaat--

De onderlinge foto's geven een mooi beeld van het proces wat de zelfstandig werkende artiest kan tegen komen maar ook wat het kan bereiken. In mijn reportage volg ik mensen met grote successen maar ook hen die nog zoekende zijn. 

Deelnemende artiesten voor deze reportage zijn:
- Marcel Kalisvaart, Grand Prix winnaar 2010 en World Champion FISM 2012.
- Rob en Emiel, bekend van de Uri Geller show, Grand Prix winnaars, wereldkampioen  
   mentalisme.
- Winfried en Angelique, meervoudig NL kampioen, bekend van de Uri Geller show.
- Marc Woods, NK magic winnaar. 1e prijs Gonga Magic Contest 2012.
- Jo de Rijck, clown, goochelaar, cabaretier, solo artiest.
- Quintus de paarse goochelaar, ambitieuze close-up goochelaar.
- Justin Case, deed Holland's got talent, goochelaar/presentator.