(september 2012) Hoewel ik vanuit een persoonlijk grote
motivatie aan dit initiatief ben begonnen is het nog lang niet duidelijk waar
het toe zal leiden. Door het voeren van de voorbereidende gesprekken werd het
ook voor mijzelf keer op keer duidelijker waar het naar toe gaat.
PR medewerker Anita is aan het inventariseren en
informeren wat de haalbaarheid van een expositie is. Het wordt al snel
duidelijk dat er wel locaties zijn maar dat deze tegen een huurprijs worden
aangeboden. Op zich wel logisch maar niet wenselijk bedenkende dat het project
helemaal geen winstoogmerk heeft. Daarnaast bereik je maar een klein publiek
met een expositie tenzij het werk aangesloten wordt bij een groter initiatief.
Ondertussen heb ik de eerste afspraken gemaakt
en de eerste sessies gefotografeerd. Het zijn momentopnamen en het enige wat ik
vraag is geen censuur. De eerste goochelaar die ik mag fotograferen is
Falicanto. Althans op dit moment is dat nog zijn artiestennaam. Later zal hij
deze veranderen in Quintus, de paarse goochelaar.
Quintus, de paarse goochelaar is een close-up
en tafelgoochelaar. Hij loopt langs de mensen en laat ze verbazen "Ik sta
er met mijn neus boven op en toch zie ik niet wat hij doet", zegt een
bezoeker. Rode balletjes, munten, hele kaarten verdwijnen voor je ogen.
Dit optreden vindt plaats tijdens een
buurtfeest in Amsterdam zuid-oost. Het is een bijzondere setting. Twee
partytenten op een parkeerplaats tussen de etagewoningen van de Bijlmer. De
kinderen zijn verbaasd als Quintus zijn trukendoos opent. Ze willen het zoooo
graag goed zien, dat ze hem tegen de (tent)muur klem zetten. Maar Quintus laat
zich niet van zijn stuk brengen en blijft in zijn rol.
Deze jonge goochelaar heeft veel over voor
zijn vak, zijn passie. Hij oefent veel en heeft zich goed ingelezen. Goochelen
doe je met een verhaallijn, het zijn niet louter trucs achter elkaar. Het gaat
om het bespelen van het publiek op een leuke manier. Het publiek van vandaag is
niet makkelijk maar dat maakt het ook wel weer interessant.
Als de dag voorbij is pakt Quintus zijn
spullen en gaat met zijn goochelkist, op zijn rug, terug naar huis.
Quotes uit de tekst van Quintus:
“Goochelen heeft altijd
deel uitgemaakt van mijn leven. Mijn vader is goochelaar. Zijn nieuwe acts
oefende hij vroeger thuis. Op ons.”
“Ademloos
keek ik toe hoe hij een munt door een tafel heen goochelde. Hij verdween boven,
voor onze ogen en kwam onder het tafelblad weer tevoorschijn.‘Hoe doe je dat”,
vroegen wij. Mijn vader boog zich naar voren. Fluisterde: ‘Hé, kunnen jullie
een geheim bewaren?’ Natuurlijk konden we dat. Dan zei hij: ‘Ik ook’, en
vertelde verder niets.
.....nadat
Quintus zijn vader na jaren weer een keer zag optreden ....
“Als kind had ik altijd
het idee dat bij goochelen het verhaal ontbrak. Je deed een truc, meer niet. Nu
ik mijn vader zag spelen, ontdekte ik dat het niet waar was. Er was wel een
verhaal.”
“Ik ben keihard gaan
oefenen. Las boeken, keek dvd’s. Ik kreeg veel steun van andere goochelaars.
Zij leerden me veel. Nog datzelfde jaar, in 2010, trad ik voor het eerst op met
een goochelact.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten