Marcel Kalisvaart

Als ik terug denk aan hoe dit project tot stand is gekomen denk ik aan Marcel Kalisvaart. In de weken voor het grote FISM tournement in Blackpool ging Radio 1 voor een radio-interview naar Marcel en Dick. Dick Kalisvaart is de vader van Marcel.

Op zeer jongen leeftijd was Marcel al gefascineerd door illusionisten. De grote namen inspireerden hem om zelf trucs te gaan doen. Hij vroeg schoolvriendjes op een stoel te gaan zitten. Een doek eroverheen en vervolgens zou de persoon moeten verdwijnen. Omdat het niet allemaal vlekkeloos verliep is, vader, Dick zich er al snel mee gaan bemoeien. Zo ontstond de samenwerking tussen vader in zoon. Iets wat na jaren lang hard werken leidde tot de overwinning op het wereldkampioenschap in Blackpool.

Mijn ontmoeting met Marcel.

Inmiddels zijn we op het punt aangekomen dat het zeer voorspoedig gaat met de vormgeving van het project. Het is november 2012 en de beslissing om een boek uit te brengen is bijna genomen. Al tijden ben ik aan het overwegen the Prince of Illusions te benaderen. Nu het project duidelijke vormen aan gaat nemen is het eveneens makkelijker Marcel te overtuigen.

Na de eerste benadering krijg ik het telefoonnummer van Dick. Kort en bondig leg ik uit wat mijn doel is en of ik langs mag komen voor een kennismaking. Dick ontvangt mij op de werkplaats in Zwaag. Marcel is daar ook, net als zijn vriend, creative director Aquila Junior. Ik kan wel zeggen dat het meteen klikte. Na mijn verhaal was er weinig twijfel. Ze waren gelijk enthousiast. Er was nog nooit een dergelijk beeldverhaal gemaakt.

Omdat Marcel een druk en actief programma heeft waren de mogelijkheden om hem in actie te fotograferen minimaal. In januari staan het team in het Duitse Emsdetten tijdens een sportgala. We besluiten dat ik daar naar toe kom. En aangezien ik er nu toch ben nemen we gelijk een kijkje in de werkplaats en de samenwerking tussen vader en zoon.

Omdat er in Duitsland andere regels gelden dan in Nederland als het gaat om de pyrotechniek. Daardoor moet er met ander vuurwerk gewerkt worden. Mijn aanwezigheid is een mooie gelegenheid dit te testen. De test geeft niet de gehoopte uitslag en binnen no-time staat de werkplaats vol met rook.

Vroeg in de ochtend ontmoet ik Marcel, Aquila en de crew op de parkeerplaats bij een sporthal in het Duitse Emsdetten. Het is januari, het is koud en het is vroeg. Er zullen vandaag twee shows gedraaid worden in het programma van de dag. Ze komen vanuit een andere locatie uit Duitsland naar deze om de tour af te ronden. Het wordt me al snel duidelijk dat er veel routine in het team zit. Binnen no-time wordt de repetitie afgerond en zijn alle posities gereset.

Nu wordt de techniek uitgeladen, opgebouwd en het geeft de danseressen de gelegenheid nog even uit te rusten. Het is een drukke bedoeling backstage. Anders dan in een theatershow, staan alle act door elkaar te wachten tot ze hun nummer mogen spelen. Eindelijk gaan ze op. 

Bijzonder aan deze versie is wel dat het publiek bijna helemaal rondom de act zit. En toch weten ze de act uit te voeren zonder dat de illusie wordt beïnvloed. Het is indrukwekkend op te zien. In een waanzinnig tempo wordt de act gespeeld. Het verhaal van the Nightmare is origineel en authentiek.
Klik hier voor de video

Na het draaien van twee shows heb ik een hele goede indruk gekregen van het werk, van Marcel, van de crew, van de samenwerking. In voor en tegenspoed staat hier een team mensen met gepassioneerde overgave te werken. Het wereldkampioenschap schuilt in deze overgave. De energie is aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog een vervolgafspraak om op de werkplaats te fotograferen, maar het liefste zou ik de hele tour mee willen lopen.