Als
ik terug denk aan hoe dit project tot stand is gekomen denk ik aan
Marcel Kalisvaart. In de weken voor het grote FISM tournement in
Blackpool ging Radio 1 voor een radio-interview naar Marcel en Dick.
Dick Kalisvaart is de vader van Marcel.
Op
zeer jongen leeftijd was Marcel al gefascineerd door illusionisten.
De grote namen inspireerden hem om zelf trucs te gaan doen. Hij vroeg
schoolvriendjes op een stoel te gaan zitten. Een doek eroverheen en
vervolgens zou de persoon moeten verdwijnen. Omdat het niet allemaal
vlekkeloos verliep is, vader, Dick zich er al snel mee gaan bemoeien.
Zo ontstond de samenwerking tussen vader in zoon. Iets wat na jaren
lang hard werken leidde tot de overwinning op het wereldkampioenschap
in Blackpool.
Mijn
ontmoeting met Marcel.
Inmiddels
zijn we op het punt aangekomen dat het zeer voorspoedig gaat met de
vormgeving van het project. Het is november 2012 en de beslissing om
een boek uit te brengen is bijna genomen. Al tijden ben ik aan het
overwegen the Prince of Illusions te benaderen. Nu het project
duidelijke vormen aan gaat nemen is het eveneens makkelijker Marcel
te overtuigen.
Na
de eerste benadering krijg ik het telefoonnummer van Dick. Kort en
bondig leg ik uit wat mijn doel is en of ik langs mag komen voor
een kennismaking. Dick ontvangt mij op de werkplaats in Zwaag. Marcel
is daar ook, net als zijn vriend, creative director Aquila Junior. Ik
kan wel zeggen dat het meteen klikte. Na mijn verhaal was er weinig
twijfel. Ze waren gelijk enthousiast. Er was nog nooit een dergelijk
beeldverhaal gemaakt.
Omdat
Marcel een druk en actief programma heeft waren de mogelijkheden om
hem in actie te fotograferen minimaal. In januari staan het team in
het Duitse Emsdetten tijdens een sportgala. We besluiten dat ik daar
naar toe kom. En aangezien ik er nu toch ben nemen we gelijk een
kijkje in de werkplaats en de samenwerking tussen vader en zoon.
Omdat
er in Duitsland andere regels gelden dan in Nederland als het gaat om
de pyrotechniek. Daardoor moet er met ander vuurwerk gewerkt worden.
Mijn aanwezigheid is een mooie gelegenheid dit te testen. De test
geeft niet de gehoopte uitslag en binnen no-time staat de werkplaats
vol met rook.
Vroeg in de ochtend ontmoet ik Marcel, Aquila en de crew op de parkeerplaats bij een sporthal in het Duitse Emsdetten. Het is januari, het is koud en het is vroeg. Er zullen vandaag twee shows gedraaid worden in het programma van de dag. Ze komen vanuit een andere locatie uit Duitsland naar deze om de tour af te ronden. Het wordt me al snel duidelijk dat er veel routine in het team zit. Binnen no-time wordt de repetitie afgerond en zijn alle posities gereset.
Nu wordt de techniek uitgeladen, opgebouwd en het geeft de danseressen de gelegenheid nog even uit te rusten. Het is een drukke bedoeling backstage. Anders dan in een theatershow, staan alle act door elkaar te wachten tot ze hun nummer mogen spelen. Eindelijk gaan ze op.
Bijzonder aan deze versie is wel dat het publiek bijna helemaal rondom de act zit. En toch weten ze de act uit te voeren zonder dat de illusie wordt beïnvloed. Het is indrukwekkend op te zien. In een waanzinnig tempo wordt de act gespeeld. Het verhaal van the Nightmare is origineel en authentiek.
Klik hier voor de video
Na het draaien van twee shows heb ik een hele goede indruk gekregen van het werk, van Marcel, van de crew, van de samenwerking. In voor en tegenspoed staat hier een team mensen met gepassioneerde overgave te werken. Het wereldkampioenschap schuilt in deze overgave. De energie is aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog een vervolgafspraak om op de werkplaats te fotograferen, maar het liefste zou ik de hele tour mee willen lopen.
Vroeg in de ochtend ontmoet ik Marcel, Aquila en de crew op de parkeerplaats bij een sporthal in het Duitse Emsdetten. Het is januari, het is koud en het is vroeg. Er zullen vandaag twee shows gedraaid worden in het programma van de dag. Ze komen vanuit een andere locatie uit Duitsland naar deze om de tour af te ronden. Het wordt me al snel duidelijk dat er veel routine in het team zit. Binnen no-time wordt de repetitie afgerond en zijn alle posities gereset.
Nu wordt de techniek uitgeladen, opgebouwd en het geeft de danseressen de gelegenheid nog even uit te rusten. Het is een drukke bedoeling backstage. Anders dan in een theatershow, staan alle act door elkaar te wachten tot ze hun nummer mogen spelen. Eindelijk gaan ze op.
Bijzonder aan deze versie is wel dat het publiek bijna helemaal rondom de act zit. En toch weten ze de act uit te voeren zonder dat de illusie wordt beïnvloed. Het is indrukwekkend op te zien. In een waanzinnig tempo wordt de act gespeeld. Het verhaal van the Nightmare is origineel en authentiek.
Klik hier voor de video
Na het draaien van twee shows heb ik een hele goede indruk gekregen van het werk, van Marcel, van de crew, van de samenwerking. In voor en tegenspoed staat hier een team mensen met gepassioneerde overgave te werken. Het wereldkampioenschap schuilt in deze overgave. De energie is aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog een vervolgafspraak om op de werkplaats te fotograferen, maar het liefste zou ik de hele tour mee willen lopen.